Πέμπτη 28 Ιουλίου 2011

Ανθρωπινες σχεσεις

Οσο ζουμε δημιουργουμε σχεσεις.. Σχεσεις οικογενειακες, σχεσεις φιλικες, σχεσεις ερωτικες... Και σε καθε μια απο αυτες συμπεριφερομαστε με διαφορετικο τροπο.. Και γι αυτο το λογο νιωθουμε διαφορετικα οταν ειμαστε με εναν φιλο μας απ οτι με εναν συγγενη μας ή τον συντροφο μας.. Ομως τι γινεται οταν οι σχεσεις μας περιπλεκονται? Οταν μια φιλικη σχεση εξελισσεται σε κατι παραπανω? Και αξιζει να θυσιασουμε μια φιλια για να νιωσουμε την σιγουρια μιας σχεσης? Αξιζει να ρισκαρουμε για να νιωσουμε ενα τοσο ωραιο συναισθημα, το οποιο ομως ειναι και τοσο δυσκολο βρεις?

Γιατι αυτο που νιωθω και το τι θα γινει, εξαρταται αμεσα απο την απαντηση στην ερωτηση αυτη.. Αν προχωρησω σημαινει οτι ρισκαρω να χασω μια φιλια στην οποια εχω δωσει και εχω παρει παρα πολλα.. Μια φιλια που με εκανε να καταλαβω αρκετα πραγματα και μου χαρισε τοσο ωραιες στιγμες.. Αλλα αν διστασω σημαινει οτι θα πρεπει να το κρατησω μεσα μου.. Και αυτο δεν ειναι στα πραγματα που μπορω να κανω τοσο ευκολα..

Και τοσο καιρο που το κρατουσα μεσα μου, εγινε τιποτα? Οχι.. Τυχαιο? Δεν νομιζω! Γι αυτο καλυτερα να ακολουθησω την συμβουλη ενος φιλου που μου θυμησε αυτο που παντα πιστευα.. Οτι δηλαδη "Στην ζωη αν δεν ρισκαρεις, δεν θα ζησεις".. Και επισης ενιωσα και τον στιχο των Πυξ Λαξ, "Ο,τι αξιζει ποναει κι ειναι δυσκολο".. Γιατι οταν κατι ειναι δυσκολο ειναι και πολυτιμο.. Και πρεπει να κανεις ο,τι περναει απ το χερι σου για να το κατακτησεις.. Και μετα να συνεχισεις να προσπαθεις για να το κρατησεις κοντα σου...


Παρασκευή 22 Ιουλίου 2011

2 μήνες μετά

Πέρασαν ήδη 2 μηνες απο την τελευταια μου δημοσιευση.. Και οπως λεει και το τραγουδι: "Τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν είναι όπως παλιά".. γιατι μπορει να αρχισα να τα ξαναβρισκω με τους φιλους μου αλλα αυτό δεν ειναι αρκετο.. πολυ απλα γιατι το παρελθον δεν αλλαζει.. απλα αλλαζει ο τροπος που το αντιλαμβανομαστε.. ομως (καλώς ή κακώς) η αντιληψη μας για το παρελθον, δεν εξαρταται μοναχα απο εμας.. εξαρταται και απο το ιδιο μας το παρελθον και τα ατομα τα οποια το εχουν διαμορφωσει...

ετσι λοιπον, ενω πιστευα οτι ειχα χασει καποιους απο τους καλυτερους μου φιλους και ενιωθα καπως προδωμενος, αποδειχθηκε (συνηδητοποιησα βασικα) οτι ειχα κρινει λαθος.. γιατι εκεινος τον οποιο κατεκρινα τοσο καιρο καταφερε να μου ανοιξει καπως τα ματια και να με κανει να δω πιο καθαρα.. και επισης να καταλαβω αυτα τα οποια ηδη ηξερα.. οτι δηλαδη τους φιλους μου, ή καλυτερα την παρέα μου, την εχασα λογω ενος αλλου προσωπου.. και πραγματικα ειναι μια απο τις λιγες φορες που εχω πραγματικα μετανιωσει για καποια πραξη μου ή σκεψη μου.. nevermind!! το θεμα ειναι οτι καταφερα να προχωρησω μπροστα και αποφασισα οτι αρκετα κυνηγησα την τυχη μου.. καιρος να με κυνηγησει κι εκεινη.. εκανα νεους φιλους και -μαζι με ορισμενους απο τους παλιους- εχουμε φτιαξει περιπου μια παρεα.. και λεω περιπου γιατι δεν εχουμε δεθει ακομα ολοι μαζι.. αλλα με τον καιρο θα γινει κι αυτο..

σ αυτους τους δυο μηνες αλλαξαν πολλα.. συναισθηματα, φιλοι και φιλιες, σχεσεις.. επισης ομως αλλαξε κατι και σε ενα πιο ιδιαιτερο κομματι.. επιτελους!! μπορει βεβαια να μην εχει γινει κατι (και δεν νομιζω και να γινει) αλλα τουλαχιστον καταφερα επιτελους να ξανανιωσω αυτο το μαγικο συναισθημα..! κι αυτο με κανει ιδιαιτερα χαρουμενο.. αλλα υπαρχει και εδω ενα αρνητικο κομματι.. οτι αυτο το συναισθημα το ενιωσα για ενα ατομο που εχουμε περασει παρα πολλα μαζι και εχουμε δεθει ως φιλοι.. και λογω καποιων γεγονοτων δεν θελει να γινει τιποτα αυτο τον καιρο..

2 μηνες τελικα ειναι υπεραρκετοι για να ερθουν τα ανω κατω στην ζωη σου.. στην δικια μου μπορει τα περισσοτερα να πηγαν προς το χειροτερο αλλα προσπαθω να κραταω τα καλα και ο,τι μπορει να με κανει να νιωσω ακομα πιο δυνατος για να συνεχισω.. γιατι οπως ειπα και πιο πανω...: "ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΑΛΛΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΤΟ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΣΑΙ!" (ναι ειναι κλεμμενο απο τους singles) =D