Οταν καταλαβουμε οτι ολα περιστρεφονται...

... γυρω απο τον ιδιο ακριβως κυκλο, τοτε θα συνυδητοποιησουμε πολυ περισσοτερα πραγματα απο οσο νομιζουμε.. Γιατι αν το σκεφτουμε καλα, τα παντα κανουν κυκλο.. Απο τον καδο στο πλυντηριο, μεχρι την ζωη ενος -οποιουδηποτε- ανθρωπου.. Και δεν μιλαω για το μεγαλο κυκλο της ζωης και του θανατου, αλλα για εκεινο των απλων -ή και περιπλοκων- καθημερινων στιγμων..

Γιατι μπορει η ηρεμια να ειναι προαγγελος μιας καταιγιδας, αλλα και η ιδια η καταιγιδα ειναι υπευθυνη για το ουρανιο τοξο, το οποιο και παλι με την σειρα του μας οδηγει στην γαλήνη και την ηρεμια.. Και ετσι γινεται και στην ζωη.. Οταν μια ιστορια ή μια καταιγίδα τελειωσει, αρχιζει μια καινουρια, διχως να ξερουμε που μας οδηγει.. Και αυτο ειναι το ωραιο.. Να περιμενεις το απροσδοκητο.. Να περιμενεις την στιγμη που θα συμβει κατι για να ταραξει τα ηρεμα νερα της ψυχης σου.. Γιατι δεν μπορεις να γινεις σωστος καπετανιος στο καραβι της ζωης, εαν δεν περασεις απο μεγαλα κυματα..